44 günlük Vətən savaşı və ondan sonrakı üç illik hadisələr tariximizin önəmli bir mərhələsini təşkil edir. Vətən müharibəsi nəticəsində 8 noyabr Zəfəri qazanıldı, Ermənistan kapitulyasiya aktını imzalamağa məcbur edildi, ardınca ekoloqlar dinc etiraz aksiyası keçirdilər və Laçın yolunda post quruldu, daha sonra 19 sentyabr antiterror tədbiri və 15 oktyabrda Xankəndinə dövlət bayrağımızın taxılmasını gördük. Bütün bunlar planlı və sistemli bir dövlət siyasətinin tərkib hissələri idi. Biri o birini şərtləndirdi, biri digərini tamamladı. Hətta ən məlumatsız adamlar da bu hadisələri xronoloji və tematik ardıcıllıqla izlədikcə bu qənaətə gəlir ki, təsadüfi heç nə olmayıb. Hər şey məkan və zaman prinsipini əks etdirən plan üzrə baş verib. 2003- cü ildən başlayaraq 17 il ərzində təcavüzkara qənim olacaq gücdə ordu hazırlanmasaydı, Vətən müharibəsində qalib gələ bilməzdik və 8 noyabr Zəfəri olmazdı. Zəfər olmasaydı, 2021- ci ilin ortalarında Azərbaycan artıq qalib ölkə əhvalı ilə Ermənistana məşhur 5 sülh prinsipini diktə edə bilməzdi. Dünya Azərbaycanın sülh platformasındakı qətiyyəti və inamı görməsəydi, 2023- cü ilin aprelində Laçın yolunda nəzarət- buraxılış məntəqəsi qura bilməzdik “KPP”- siz separatçıları hamılıqla Xankəndiyə sıxışdırıb “divara dirəyə” bilməzdik. İndi hamı görür və etiraf edir ki, Laçın yolunda “KPP” separatçıların həqiqi mənada belini qırdı və bədniyyətli, təcavüzkar xarici əlaqələrini sıfıra endirdi. Separatçılara kənardan əlavə təminatlar gələ bilmədi, ” şikəst ayı kimi öz qoltuqlarının altını sökməyə ” başladılar ki, bu da onlara uzun zaman müqavimət göstərmək gücü verə bilməzdi. Separatçılar 19 sentyabrda cəmi 24 saatlıq tədbir nəticəsində təslim oldular ,sentyabrın 28- də separatçı rejim özünü ” qayanın başından üfunətli zibilxanaya tulladı”… Nəhayət,15 oktyabrda Azərbaycanın Ali Baş komandanı Xankəndiyə dövlət bayrağımızı sancdı…
Bu 3 illik dövrdə , bu və digər sistemli addımlarla Azərbaycan dövləti, onun adından şəxsən Prezident, cəmiyyət və ordumuz bütün dünyaya anlatdı ki, Azərbaycanın ərazi bütövlüyü və suverenliyi yarımçıq anlayış kimi qəbul edilə bilməz və başladılmış proseslər ərazi bütövlüyü və suverenliyin məntiqi və mükəmməl sonluğuna çatmalıdır.Prezident İlham Əliyevin həmin günlərdə Ermənistana və havadarlarına “Şuşasız işimiz yarımçıq olardı” mesajı əslində o demək idi ki, Şuşa ilə qənaətlənməyəcəyik, bizə aid olan torpaqların hər qarışı Azərbaycanın suverenliyi altına qayıtmayınca ” qılınc qınına girməyəcək”…
Təbii ki, bu bəyanatın verildiyi anlarda tək dövlət başçısı İlham Əliyevin özündən başqa hələ kimsə bilmirdi, və ya cəmi bir neçə nəfər bilirdi ki, qarşıda Laçın “KPP” var, Antiterror var və separatçı yuvanın qəlbinə Azərbaycanın dövlət bayrağı ilə “dağ çəkmək var”….
Bu gün demək çətindir ki, Ermənistanda Prezident İlham Əliyevin planlarından xəbərdar idilər, ya deyildilər. Dəqiq bilinən o idi ki, Ermənistan və onun havadarları kapitulyasiya aktı imzalayandan sonra bütün güclərini heç olmasa Xankəndidəki quldur rejimin fiziki saxlanmasına yönəltmişdilər. Bunun üçün İlham Əliyevə hər cür təzyiqlər göstərilirdi. Fransadan, Avropa təşkilatlarından olmazın təzyiq və böhtanlarını gördük. Hədəf bu idi: ” İlham Əliyevi 9 noyabr kapitulyasiya aktından sonra yeni hücum addımlarını atmaqdan çəkindirmək, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin hansısa bir hissəsini böıgəmizdə daim irin verən çiban yarası kimi saxlamaq, bundan istifadə edərək bölgənin daxili işlərinə müdaxilə imkanlarına malik olmaq və Azərbaycana təzyiq bəhanələri yaratmaq”… Öldürülmüş Minsk Qrupunu bərpa etmək səylərinin də hədəfi bu idi. Ancaq bunlar Ermənistanın və onun dostlarının ” saydıqları idi”. İlham Əliyevin “saydıqları” isə daha sərrast və kəsərli oldu. Prezidentin planının diplomatik, siyasi, hərbi və əməliyyat xarakterli azı 4 təsir seqmentinə malik olduğunu hər kəs gördü…
Nəticə isə… İlham Əliyev sübut etdi və göstərdi ki, ərazi bütövlüyü və süverenlik yarımçıq olmaz, ola bilməz. O, ya tam olmalıdır, ya da tam olmalıdır…
Aydın Quliyev
